Επιστήμονες απέδειξαν ότι η συμμετοχή σε αθλήματα βελτιώνει τις κοινωνικές σχέσεις μαθητών/αθλητών με προβλήματα όρασης, καθώς εμφάνισαν πιο ανεπτυγμένες κοινωνικές σχέσεις συγκριτικά με τους μαθητές με προβλήματα όρασης που δεν αθλούνται. Οι μαθητές/αθλητές μαθαίνουν να είναι πιο συνεργάσιμοι, λιγότερο εξαρτημένοι από τους άλλους, πιο υπεύθυνοι και αυτόνομοι. Μαθαίνουν να είναι πιο προνοητικοί καθώς οι παίκτες πρέπει να προβλέψουν την τακτική της αντίπαλης ομάδας κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, αλλά και να έχουν μέτρο καθώς οι αθλητές πρέπει να ξεπεράσουν δύσκολα εμπόδια, να αντιμετωπίσουν προβλήματα, να επιμείνουν και να μάθουν να ζουν και με την επιτυχία αλλά και με την ήττα. Η ενασχόληση με τα αθλήματα έκανε  τους μαθητές/αθλητές αρκετά δυνατούς προκειμένου να έχουν το θάρρος να ξεκινούν και πάλι από την αρχή και να μην τα παρατάνε αμέσως.

Movahedi, A., Mojtahedi, H., & Farazyani, F. (2011). Differences in socialization between visually impaired student-athletes and non-athletes. Research in Developmental Disabilities, 32(1), 58–62. https://doi.org/10.1016/j.ridd.2010.08.013